🎃 Liczby Parzyste Od 0 Do 100 Javascript

Tablice Wyobraź sobie, że musisz przechować 10 różnych wartości. Tworzysz więc 10 zmiennych. I wszystko jest w porządku do czasu, gdy dostajesz zadanie, by każdą taką zmienną zwiększyć np. o 2. Zaczynają się schody. A schody te zwiększają się gdy dochodzisz do momentu kiedy nie możesz z góry określić ile masz tych zmiennych, lub gdy tych zmiennych robi się nie 10, a na przykład 2000 razy tyle. Tutaj przychodzą z pomocą tablice, które są uporządkowanymi zbiorami zawierającymi jakieś dane. Dość klasycznym porównaniem jest szafa z bibliotecznymi kartami książek. Półka - tablica - przechowuje karty książek - u nas zmienne. Tworzenie nowej tablicy Aby stworzyć nową tablicę korzystamy z kwadratowych nawiasów: const tab = []; //pusta tablica const tab2 = [1, 2, 3, 4]; const tab3 = ["Marcin", "Ania", "Agnieszka"]; const a = "ALA"; const b = 234; const c = "PIES"; const tab = [a, b, c, "KOT", {...}]; //tablica z 5 elementami. Mogą to być oddzielne zmienne, ale też wartości wpisane bezpośrednio w tablicy Drugim sposobem tworzenia tablic - o wiele rzadziej używanym jest użycie konstruktora: const tab = new Array(10); //[blank x 10] const tab = new Array("Ala", "Bala", "Cala"); //gdy podamy więcej wartości staną się one elementami tablicy //["Ala", "Bala", "Cala"] Kolejne elementy tablicy ponumerowane za pomocą tak zwanych indeksów, które numerowane są od 0 (więcej na ten temat dowiesz się w rozdziale o obiektach). Pierwsza wartość w tablicy ma indeks 0, druga 1, trzecia 2 i tak dalej, aż do ostatniego indeksu który wynosi długość tablicy - 1 czyli Po stworzeniu tablicy aby pobrać dane elementy z tablicy wystarczy się do nich odwołać przez nazwę tablicy i indeks, który podajemy w kwadratowych nawiasach: const tab = ["Ala", "ma", "rudego", "kota"]; tab[0] ); //Ala tab[1] ); //ma tab[2] ); //rudego tab[3] ); //kota tab[ ); //ostatni element - kota W najnowszej wersji Javascript (ES2022) do odwoływania się do elementów możemy też użyć funkcji at(index). Jako index możemy tutaj podać liczbę dodatnią, ale też ujemną, dzięki czemu pobierzemy element od końca tablicy: const tab = ["Ala", "ma", "rudego", "kota"]; //Ala //ma //rudego //kota //rudego Właściwość length Każda tablica udostępnia nam właściwość length, która określa jej długość (czyli ilość jej elementów). Dzięki temu możemy poznać nie tylko długość tablicy, ale też indeks ostatniego elementu oraz w łatwy sposób przeprowadzać pętlę po wszystkich elementach naszej tablicy. //indeks: 0 1 2 const tab = ["Marcin", "Ania", "Agnieszka"]; ); //3 tab[ ] ); //Agnieszka for (let i=0; i ")); //Marcin Ania Agnieszka //zliczam liczbę liter w tablicy const cars = ["Mercedes", "Audi", "BMW"]; //15 Zamiana tekstu na tablicę Skoro powyżej zamieniliśmy tablicę na tekst, to spróbujmy zrobić to w drugą stronę. Aby to zrobić, wystarczy użyć składni spread: const txt = "kartofel"; const tab = [...txt]; //["k", "a", "r", "t", "o", "f", "e", "l"] Jeżeli chcielibyśmy tekst podzielić na podstawie znaku podziału, użyjemy do tego funkcji split() dostępnej dla tekstów: const txt = "Ala ma kota"; const tab = "); //["Ala", "ma", "kota"]; Funkcja reverse() Funkcja reverse() służy do odwracania kolejności tablicy: const tab = [1, 2, 3, 4]; //[4, 3, 2, 1] const word = "kajak"; const tab = [...word]; === //true czyli palindrom Metody indexOf(), lastIndexOf() i includes() Wyszukać element w tablicy możemy na kilka sposobów. Pierwszy z nich polega na skorzystaniu z funkcji indexOf(str) (która też jest dostępna dla stringów). Funkcja zwraca indeks na którym znalazła szukany tekst/obiekt, lub -1, jeżeli danego elementu nie znalazła: const tab = ["Marcin", "Ania", "Agnieszka", "Monika"]; //2 //-1 if ( !== -1) { występuje w tablicy pod indexem", } Kolejna metoda to lastIndexOf(), która działa bardzo podobnie, ale zwraca ostatnią pozycję szukanego tekstu: const tab = ["Agnieszka", "Marcin", "Ania", "Agnieszka", "Monika"]; //3; Kolejna funkcja to includes(), która zwraca prawdę lub fałsz w zależności czy szukana wartość znajduje się w tablicy: const tab = ["Marcin", "Ania", "Agnieszka", "Monika"]; if ( { występuje w tablicy pod indeksem", } if (! { nie występuje w tej tablicy"); } Wszystkich trzech metod możemy użyć także do wyszukiwania obiektów w tablicy, co staje się przydatne, gdy chcemy znaleźć index np. klikniętego przycisku w stronicowaniu. const ob = { name : "Jan" } const things = ["ala", "bala", "cala", ob, "data"]; //3 //bardziej realny przykład const paginationButtons = [... => { e => { const index = showSlide(index); }); }); Funkcja sort() Funkcja sort(fn*) służy do sortowania tablic. const tab = ["Marcin", "Ania", "Piotrek", "Grześ"]; tab ); //["Ania", "Grześ", "Marcin", "Piotrek"] Standardowo JavaScript segreguje tablice leksykograficznie (słownikowo). Oznacza to, że liczby traktowane są jak słowa. W większości przypadków powoduje to nieoczekiwane rezultaty: const tab = [1, 2, 21, 32, //[ 1, 2, 21, 32 ] Ale nie tylko przy liczbach funkcja ta nie zadziała. Spójrz na poniższy przykład: const tab = ["Bartek", "ania", "Celina", "agnieszka"]; //["Bartek", "Celina", "agnieszka", "ania"] Powyższy "błąd" wynika z faktu, że duże litery występują przed małymi. Aby móc posegregować naszą tablicę według własnych kryteriów (przy okazji naprawiając powyższe niedoskonałości), musimy do funkcji sort przekazać własną opcjonalną funkcję. function mySort(a, b) { ... } Javascript wykorzysta ją do porównywania kolejnych elementów w tablicy. Sama funkcja powinna zwracać odpowiednie wartości: Jeżeli funkcja zwróci wartość mniejszą od 0, to element a zostanie ustawiony przed elementem b Jeżeli funkcja zwróci wartość większą od 0, to element a zostanie ustawiony za elementem b Jeżeli funkcja zwróci wartość równą 0, to wartość oba elementy nie zostaną przestawione function compare(a, b) { if (a b) { return 1 } return 0 } Powyższe działanie obrazuje poniższy film: Przy czym puryści Javascript mogli by się przyczepić, że przecież zastosowany w Javascript algorytm sortujący jest bardziej skomplikowany. Przykładowo aby posegregować wartości liczbowe musimy utworzyć funkcję: function compareNr(a, b) { return a - b } const tab = [100, 320, 10, 25, 310, 1200, 400]; const tab3 = tab3 ); //[10, 25, 100, 310, 320, 400, 1200] const tab = [ { name: "Marcin" , height : 183 }, { name: "Ania" , height : 173 }, { name: "Agnieszka" , height : 170 }, ] //dla sort spokojnie możemy używać funkcji anonimowej b) { return - }); W powyższych przykładach sortowaliśmy po liczbach. Jeżeli podczas takiego sortowania chcielibyśmy porównać 2 teksty, odejmowanie tutaj nie zadziała prawidłowo (bo znowu wkradnie się porównywanie leksykalne). O wiele lepszym rozwiązaniem będzie użycie metody localeCompare(): const tab = ["Marcin", "ania", "Bożena"]; //ania specjalnie z małej b) { return a - b; }) //['Marcin', 'ania', 'Bożena'] b) { return b); }) //['ania', 'Bożena', 'Marcin'] Dzięki temu, że możemy przekazać własną funkcję, sortować możemy każdy rodzaj tablicy: const mails = [ "marcin@ "marcin@ "marcin@ "marcin@ ] //sortuje po domenach //z użyciem funkcji strzałkowej b) { const aDomain = @") + 1); const bDomain = @") + 1); return }) const users = [ { name : "Marcin", car : { name : "Toyota", age : 10 } }, { name : "Marcin", car : { name : "Fiat", age : 15 } }, { name : "Monika", car : { name : "BMW", age : 5 } }, ] //sortuje po wieku samochodu b) { return - }); Łączenie tablic Do połączenia (scalenia) tablic nie możemy użyć zwykłego dodawania (tak samo nie możemy odejmować tablicy od tablicy): const tab1 = ["Ala", "Basia"]; const tab2 = ["Piotr", "Marcin"]; + tab2); //Ala,BasiaPiotr,Marcin Wynikiem jest wartość typu string, co raczej nie jest prawidłowym rezultatem. Aby połączyć ze sobą kilka tablic wykorzystamy funkcje concat(), która jako parametr przyjmuje jedną lub kilka tablic: const anim1 = ["Pies", "Kot"]; const anim2 = ["Słoń", "Wieloryb"]; const anim3 = ["Chomik ninja", "Świnka morderca"]; const table = //wypisze ["Pies", "Kot", "Słoń", "Wieloryb"] const tableBig = anim3); //wypisze ["Pies", "Kot", "Słoń", "Wieloryb", "Chomik ninja", "Świnka morderca"]; W dzisiejszych czasach o wiele przyjemniejszym sposobem jest użycie spread syntax: const anim1 = ["Pies", "Kot"]; const anim2 = ["Słoń", "Wieloryb"]; const table = [...anim1, ...anim2]; Funkcja slice() Funkcja slice(od, do*) tak samo jak przy stringach, zwraca kawałek tablicy na której została wywołana. Pierwszy parametr wskazuje na indeks, od którego ma "wyciąć" elementy, a drugi wskazuje indeks do jakiego będziemy ciąć. Jeżeli nie podamy drugiej wartości, zostanie wycięty kawałek od danego indeksu do końca tablicy. const tab = ["Marcin", "Ania", "Agnieszka", "Monika", "Magda"]; const tab2 = 1); //["Marcin"] //["Marcin", "Ania", "Agnieszka", "Monika", "Magda"] const tab3 = //["Agnieszka", "Monika", "Magda"] const tab4 = 5); //["Marcin", "Ania", "Agnieszka", "Monika", "Magda"] const tab5 = //od końca //["Monika", "Magda"] const tab6 = -1); //["Agnieszka", "Monika"] Funkcja splice() Funkcja splice(index, ileUsunąć, nowyElement*...) służy zarówno do usuwania jak i wstawiania nowych elementów do tablicy. Parametr index określa miejsce w tablicy gdzie będziemy działać. Parametr ileUsunąć mówi ile elementów powinno być usuniętych z tablicy. Opcjonalne parametry nowyElement to element (lub kilka), który będzie wstawiany przed danym miejscem tablicy. const tab = ["Marcin", "Ania", "Agnieszka", "Monika"]; 1); //usuwam 1 element na indeksie 2 //["Marcin", "Ania", "Monika"] const tab = ["Marcin", "Ania", "Agnieszka", "Monika"]; 0, "A") //nic nie usuwam na indeksie 1 i wstawiam przed niego nowy element //["Marcin", "A", "Ania", "Agnieszka", "Monika"] const tab = ["pies", "kot", "chomik", "aligator", "świnka", "kanarek"]; const index = if (index !== -1) { 1); //["pies", "kot", "chomik", "świnka", "kanarek"]; } Funkcja fill() Funkcja fill() służy do wypełniania tablicy. Pierwszy jej parametr to wartość, którą zostanie wypełniona tablica. Dwa pozostałe opcjonalne parametry wskazują na indeks początku i końca wypełniania. Jeżeli nie podamy indeksu końcowego, tablica zostanie wypełniona od indeksu początkowego do swojego końca. const tab = new Array(20); //[empty x 20] //["kot", "kot", "kot", ...] const tab2 = []; = 15; //[empty x 15] 2, 5); //[empty × 2, "kot", "kot", "kot", empty × 10] const tab3 = [1, 2, 3, 4, 5]; 2); //[1, 2, "pies", "pies", "pies"] Przemieszczanie się po tablicy Jedną z najwspanialszych rzeczy, jakie dają nam tablice to możliwość wykonywania masowych operacji na wszystkich elementach w tablicy. Aby zrobić pętlę po tablicy możemy skorzystać z kilku zapisów. Jednym z nich jest użycie klasycznych pętli for/while: const tab = ["Marcin", "Ania", "Agnieszka"]; for (let i=0; i< i++) { pętli: " + i); //0, 1... //"Marcin", "Ania"... } Widzisz jak się odwołuję do danego elementu tablicy? Skoro licznik i zwiększa się od 0 do to mogę za jego pomocą pobierać kolejne elementy tablicy czyli tab[0], tab[1]... i tak do tab[ const tab = ["Marcin", "Ania", "Agnieszka"]; for (let i=0; i< i++) { const el = tab[i]; //"MARCIN", "ANIA"... } Oczywiście pętlę while też możemy zastosować, przy czym wykorzystanie jej dla iterowania po tablicy jest mało spotykane. Iterowanie po tablicach to tak częsta rzecz, że w Javascript mamy na to kilka możliwości. W dzisiejszych czasach możemy też zastosować o wiele przyjemniejszą pętlę for of, która automatycznie wyłapie nam odpowiedni element z tablicy (nie musimy odwoływać się poprzez tab[i]): const tab = ["Marcin", "Ania", "Agnieszka"]; for (const el of tab) { //el to nazwa zmiennej wymyślona przez nas //"Marcin", "Ania"... } for (const xxx of tab) { //xxx to nazwa zmiennej wymyślona przez nas //"MARCIN"... } for (let lorem of tab) { //niektórzy używają tutaj let zamiast const } Pętla ta jest na tyle wygodna, że w kolejnych rozdziałach (szczególnie DOM) dość często będę z niej korzystał. Innym sposobem wykonywania zbiorczych operacji na tablicach jest zastosowanie metod iteracyjnych takich jak forEach(). Omówimy je w kolejnym rozdziale. Tablice wielowymiarowe Skoro tablice mogą w sobie trzymać dowolne wartości, mogą także przetrzymywać obiekty, lub... kolejne tablice. Taki twór zwie się tablicami wielowymiarowymi. const tab = [ ["a1", "a2", "a3", "a4", "a5", "a6"], ["b1", "b2", "b3", "b4", "b5", "b6"], ["c1", "c2", "c3", "c4", "c5", "c6"], ] //["a1", "a2", "a3", "a4", "a5", "a6"] //6 //"a2" //"c4" Do czego takie wielowymiarowe tablice mogą się przydać? Przykładowo do przetrzymywania danych: const tab = [ ["Marcin", 183, "red", "kot"], ["Ania", 173, "blue", "pies"], ["Agnieszka", 170, "yellow", "świnka"] ] imię: ${tab[0][0]} wzrost: ${tab[0][1]} kolor: ${tab[0][2]} zwierzak: ${tab[0][3]} `); Powyższy przykład nie jest idealny. Trzymanie w taki sposób danych tego typu to proszenie się o problemy. Po pierwsze musimy pamiętać kolejność indeksów dla każdej danej. Druga sprawa to potencjalna możliwość zmiany kolejności indeksów. Problemy te rozwiązują obiekty, o których sobie jeszcze porozmawiamy. Nie oznacza to jednak, że takie wielowymiarowe tablice nie mają zastosowania. Mają - i to całkiem duże. Wystarczy chociażby spojrzeć praktycznie na dowolną grę. Większość map poziomów w takich grach zbudowana jest na bazie właśnie tablic wielowymiarowych, gdzie każdy indeks wewnętrznych tablic zawiera informację na temat użytej w danym miejscu grafiki czy wystąpienia ściany. Tutaj mała ciekawostka. Wielu artystów nie tworzy takich tablic za pomocą kodu, a raczej korzysta ze specjalnych edytorów, które służą do układania grafiki na planszy. Są to np. lub tiled, ale też wiele z popularnych narzędzi w świecie gamedevu ma swoje wbudowane edytory. Spróbujmy wyświetlić jedną z takich przykładowych tablic na ekranie konsoli debugera: const level = [ [1, 1, 0, 0, 2, 2, 0, 0, 1, 1], [1, 0, 0, 0, 2, 2, 0, 0, 0, 1], [1, 0, 1, 1, 2, 2, 1, 1, 0, 1], [1, 0, 2, 2, 2, 2, 2, 2, 0, 1], [2, 2, 2, 2, 1, 1, 2, 2, 2, 2], [2, 2, 2, 2, 1, 1, 2, 2, 2, 2], [1, 0, 2, 2, 2, 2, 2, 2, 0, 1], [1, 0, 1, 1, 2, 2, 1, 1, 0, 1], [1, 0, 0, 0, 2, 2, 0, 0, 0, 1], [1, 1, 0, 0, 2, 2, 0, 0, 1, 1] ]; let str = ""; for (const subTab of level) { //pod subTab mamy każdą kolejną podtablicę for (const el of subTab) { switch (el) { case 0 : str += "🟩"; break; case 1 : str += "🟫"; break; case 2 : str += "⬛"; break; } } str += "\n"; } W naszym przypadku w tablicy są tylko wartości 0/1/2. W praktyce musiały by się tam znaleźć indeksy każdej grafiki użytej do zrobienia danej planszy, a i przydało by się tutaj dodać kilka funkcji rysujących realną planszę. I tu się pojawia smutek autora. Chciałbym wam teraz pokazać jakiś bardziej realny przykład, ale wymagało by to sięgnięcia po bardziej zaawansowaną wiedzę, którą poznamy w późniejszych rozdziałach. Przyjdzie pora i na to. Funkcja flat() Jeżeli chcemy spłaszczyć wielowymiarową tablicę, zastosujemy funkcję flat(). Jedyny jej parametr służy do określenia ile poziomów mamy spłaszczyć: const tab = [ 1, [2,3], [4,5,[6,7]], [[[8,9], [10,11]]] ] const tab = [ 1, [2,3], [4,5,[6,7]], [[[8,9], [10,11]]] ] Jeżeli chcemy mieć pewność, że uzyskamy płaską 1 wymiarową tablicę, jako liczbę poziomów podajmy Infinity: const tab = [ 1, [2,3], [4,5,[6,7]], [[[8,9], [10,11]]] ] //[1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11] Funkcja map*, this*) służy do tworzenia tablic z obiektów tablico podobnych. Obiekty takie są podobne do tablic, ale równocześnie nimi nie są. Przykładem takiego obiektu są kolekcje elementów pobranych ze strony, argumenty funkcji (arguments), czy np. classList dla elementów na stronie. Będziemy się o nich uczyć w kolejnych rozdziałach. const ob = { 0 : "ala", 1 : "bela", length: 2 } //["ala", "bela"] //pobieram kolekcję buttonów ze strony const buttons = //NodeList [button, button...] const tab = //Array [button, button...] Drugi opcjonalny parametr tej funkcji może zawierać funkcję map() dla tablic: const ob = { 0 : "ala", 1 : "bela", length: 2 } const tab = function(el) { return }); //["ALA", "BELA"] Trzeci - równie opcjonalny parametr wskazuje na this. Działa on podobnie do stosowanego w przypadku metod dla tablic. W praktyce w większości przypadków używany jest tylko pierwszy parametr czyli obiekt, który poddajemy konwersji (tak jak w pierwszym przykładzie). W dzisiejszych czasach w wielu przypadkach zamiast powyższej metody możemy skorzystać ze spread syntax: const buttons = //NodeList [button, button...] const buttonsTabA = [...buttons]; //array const buttonsTabB = //array Różnica między spread syntax a jest taka, że tą drugą możemy zastosować dla obiektów tablico podobnych, które nie mają zaimplementowanej własnej funkcji iterującej: const ob = { 0: "a", 1: "b", length: 2 }; //["a", "b"] //ob[ is not a function Spokojnie. Nie musisz się teraz skupiać na bardzo dokładnym poznaniu każdego aspektu działania tej metody. Wszystko przyjdzie z czasem. String - teksty Funkcje

Napisz program wyświetlający wszystkie liczby całkowite z przedziału od 50 do 100 podzielne przez dowolną liczbę k, którą podaje użytkownik. Przekształć program tak, aby przedział liczb podawał użytkownik. Zadanie 16. Napisz program wypisujący liczby naturalne parzyste od liczby podanej przez użytkownika do 0. Zadanie 17. Temat na dziś - operatory w JavaScript. Podejrzewam, że jeśli słyszysz słowo operatory, to Twoim pierwszym skojarzeniem jest zapewne matematyka. Słusznie, bo większość z omawianych operatorów znasz już na pewno z matematyki. W związku z tym nie będę się jakoś specjalnie rozpisywał w tym temacie. Operatory są to znaki, dzięki którym możemy wykonywać na zmiennych różne działania. W JavaScripcie operatory możemy pogrupować na: operatory arytmetyczne, operatory przypisania, operatory porównania, operatory logiczne oraz operatory od najprostszych czyli operatorów arytmetycznych. Takich operatorów używamy do prostej kalkulacji, tak samo jak w matematyce. Najlepiej będzie pokazać to na przykładzie:let x = 15; let y = 3; + y); //dodawanie, wynik 18 - y); //odejmowanie, wynik 12 * y); //mnożenie, wynik 45 / y); //dzielenie, wynik 5 % y); //reszta z dzielenia (tzw. modulo), wynik 0Myślę, że dodatkowy komentarz będzie potrzebny tylko przy ostatnim operatorze czyli reszcie z dzielenia (x % y). Jest to operator, który jak sama nazwa wskazuje zwraca nam resztę z dzielenia, o ile taka istnieje. Czyli dzieli x/y i zwraca resztę. Może dla jasności dodam więcej przykładów: % 4); //0, ponieważ 12 dzieli się przez 4, 3 razy bez reszty. % 5); //2, ponieważ 12 dzieli się przez 5, 2 razy i zostaje reszta 2. % 7); //5, ponieważ 12 dzieli się przez 7 - 1 raz i zostaje reszta że te przykłady na pewno rozjaśniły Ci jak działa operator modulo. Jako ciekawostkę dodam, że warto poznać dokładnie jak działa ten operator, ponieważ czasem pojawiają się na rozmowach kwalifikacyjnych zadania, gdzie właśnie należy użyć tego operatora. Sam miałem kiedyś rozmowę kwalifikacyjną na programistę C# i jednym z zadań, było napisanie metody, która z ciągu przykładowych liczb, zwraca tylko liczby parzyste. Należało, wtedy użyć warunku:x % 2 == 0; //liczby parzysteOperator + służy też do łączenia string'ów, pewnie zauważyłeś już tą operację w moich wcześniejszych firstName = 'Kazimierz'; ' + firstName)Wracając do tematu, w językach programowania istnieje również operator inkrementacji oraz dekrementacji. Inkrementacja dzieli się na postinkrementacje oraz preinkrementacja, podobnie dekrementacja dzieli się na postdekrementacje oraz predekrementacje. Inkrementacja:let x = 10; //10 //11, najpierw x zostanie zwiększony o 1, a następnie wypisany (preinkrementacja) x = 10; //10, najpierw nastąpi wypisanie x, czyli 10, a dopiero później zwiększenie wartości o 1 (postinkrementacja) //11Dekrementacja:let x = 10; //10 //9, najpierw x zostanie zmniejszony o 1, a następnie wypisany (predekrementacja) x = 10; //10, najpierw nastąpi wypisanie x, czyli 10, a dopiero później zmniejszenie wartości o 1 (postdekrementacja) //11Kolejnymi operatorami są operatory przypisania, z tym operatorem spotkałeś się mnóstwo razy w moich poprzednich artykułach. Przypisanie wartości dziesięć do zmiennej x:let x = 10;W poprzednim akapicie poznałeś również operator inkrementacji:x++;Operator ten dodaje 1 i przypisuje wartość do zmiennej x. A co jeśli chcielibyśmy dodać w taki sposób na przykład wartość 3? Zobacz, inkrementacja przy dłuższym zapisie wygląda tak:x = x + 1;oraz inny zapis:x += 1;Dlatego jeśli zamiast 1, chcesz dodać 3 to musisz to zrobić w taki sposób:x += 3;Ten zapis jest równy temu zapisowi:x = x + 3;Oprócz dodawania dokładnie w ten sam sposób możesz zapisać pozostałe działania takie jak odejmowanie, mnożenie, dzielenie oraz modulo:x = x - 3; x -= 3; x = x * 3; x *= 3; x = x / 3; x /= 3; x = x % 3; x %= 3;Myślę, że to wszystko jest jasne, w dzisiejszym artykule tyle. Zapraszam cię do kolejnej części tego artykułu już jutro. W jutrzejszym artykule omówię operatory porównania (relacyjne) , operatory logiczne oraz operatory wszystko co chciałem Ci przekazać w tym artykule. Zapraszam do kolejnego artykułu z serii podstawy programowania w języku artykuł - Operatory porównania, logiczne oraz przypisania w JavaScript. Autor artykułu: Kazimierz Szpin Programista C#/.NET. Specjalizuje się w Core, MVC, Web API, Blazor, WPF oraz Windows Forms. Autor bloga Tablice w JavaScript. Tablica w JavaScript pozwala nam przechowywać uporządkowaną listę innych wartości, w której mamy pierwszy, drugi, trzeci element i tak dalej, w przeciwieństwie do obiektów, w których to przechowujemy kolekcję kluczy oraz ich wartości. Tak na marginesie warto również wiedzieć, że tablice to także obiekty

Nieważne, czy dopiero wkraczasz w świat programowania i JavaScript jest Twoim pierwszym językiem, czy może, tak jak ja, rozpoczynasz swoją przygodę z JS-em mając już solidne podstawy w pisaniu kodu – w obu przypadkach koniecznym jest znajomość kluczowych funkcji, które pozwolą Ci na znacznie łatwiejsze wykonywanie podstawowych operacji. W tym artykule skupimy się na prototypach funkcyjnych typu tablicowego oraz łańcuchowego. Pozwalają one, na przykład, na sortowanie tablicy, odfiltrowanie konkretnych elementów, lub wykonywanie jednej funkcji na wszystkich elementach macierzy. Lista funkcji przedstawionych w artykule: push() pop() shift() unshift() slice() splice() join() toString() concat() indexOf() sort() reverse() forEach() filter() map() push() Funkcja push() dodaje nowy element, podany jako argument funkcji, na koniec istniejącej tablicy. Co więcej, zwraca ona, po uprzednim dodaniu zadanego elementu, długość tablicy. Pamiętaj, że możesz dodać więcej niż jeden element na raz. Przykład: var mojaTablica = [ "kot", "pies", "szczur" ]; // [ "kot", "pies", "szczur", "małpa" ] var dlugoscTablicy = // [ "kot", "pies", "szczur", "małpa", "jeż" ] // 5 pop() Funkcja pop() jest przeciwieństwem funkcji push() – usuwa ona ostatni element istniejącej tablicy. Przy usuwaniu elementu funkcja zwraca usunięty element i skraca długość tablicy. Przykład: var mojaTablica = [ "kot", "pies", "szczur", "małpa", "jeż" ]; var usuniety = // [ "kot", "pies", "szczur", "małpa" ] // "jeż" shift() Kolejna funkcja do omówienia to shift(). Usuwa ona i zwraca pierwszy element danej tablicy, przesuwając wszystkie elementy o jedno miejsce w przód, celem załatania pozostałej „dziury”. Funkcja ta nie tworzy nowej tablicy, tylko modyfikuje już istniejącą. Przykład: var mojaTablica = [ "kot", "pies", "szczur", "małpa", "jeż" ]; var usuniety = // [ "pies", "szczur", "małpa", "jeż" ] // "kot" unshift() Podobnie jak to było w przypadku bliźniaczych funkcji push() i pop(), tak i shift() ma swoje przeciwieństwo – unshift(). Funkcja ta dodaje element(y) na początek tablicy, modyfikując ją, a następnie zwraca długość zmienionej tablicy. W celu dodania nowych elementów, indeksy wszystkich wartości w tablicy są inkrementowane o 1, a dodany element otrzymuje indeks 0. Przykład: var mojaTablica = [ "kot", "pies", "szczur" ]; // [ "małpa", "kot", "pies", "szczur" ] var dlugoscTablicy = // [ "jeż", "małpa", "kot", "pies", "szczur" ] // 5 slice() Funkcja slice() pozwala na „wycięcie” (ang. to slice -> kroić) dowolnej ilości elementów, rozpoczynając od dowolnego indeksu tablicy. Funkcja przyjmuje dwa argumenty – indeks, od którego chcemy rozpocząć wycinanie oraz indeks, na którym chcemy poprzestać. Działanie tej funkcji jest o tyle zawiłe, że nie wycina ona elementu o indeksie, który podaliśmy jako końcowy; przedział jej działania moglibyśmy wyrazić matematycznie jako odwracać), odwraca zawartość tablicy. Funkcja modyfikuje istniejącą tablicę i nie zwraca żadnej wartości. Ze względu na działanie na oryginalnej tablicy, należy używać jej ostrożnie, gdyż odwrócenie macierzy tylko w jednym miejscu programu poskutkuje odwróceniem jej dla całego kodu. Przykład: var posortowaneLiczby = [ 5, 25, 102, 500 ]; // [ 500, 102, 25, 5 ] forEach() Wraz z funkcją forEach() wkraczamy w rodzinę funkcji o podobnej zasadzie działania, do której zaliczają się: forEach(), map(), filter(), every() i some(). Wszystkie one wykonują zadaną operację na wszystkich elementach tablicy i wymagają callbacka jako pierwszego przekazywanego argumentu. Drugi, opcjonalny, argument pozwala na zdefiniowanie wartości operatora this wywołania zwrotnego. Jeśli w trakcie wykonywania funkcji forEach() do tablicy zostają dodane nowe elementy, to nie będą one uwzględnione podczas wykonywania wywołania zwrotnego na tablicy. Funkcja wykonuje operacje na oryginalnej tablicy i nie zwraca żadnej wartości. Przykład: var liczby = [ 9, 27, 93, 126, 300 ]; // definicja wywołania zwrotnego function podziel (element, indeks, tablica) { tablica[indeks] = tablica[indeks] / 3; // lub tablica[indeks] = element / 3; } // wykonanie funkcji forEach na tablicy liczby wraz z wywołaniem callbacka dla każdego elementu // [ 3, 9, 31, 42, 100 ] filter() Działanie funkcji filter() jest w pełni zgodne z jej nazwą – pozwala ona na odfiltrowanie elementów, które nie spełniają danego warunku. Funkcja ta wymaga przekazania wywołania zwrotnego jako pierwszego argumentu, które jest wykonywane na każdym elemencie tablicy. Jeśli dany element spełnia warunek, to zostaje dodany do nowej macierzy. Oryginalna tablica pozostaje niezmodyfikowana. filter() zwraca nową macierz elementów spełniających zadany warunek. Przykład: var liczby = [ 25, 30, 43, 47, 80, 84, 99, 100 ] // definicja wywołania zwrotnego function czyParzysta(liczba) { if (liczba % 2 == 0) return true; } var parzyste = // [ 30, 80, 84, 100 ] map() map() jest funkcją bardzo podobną do forEach(), jednakże z jedną istotną różnicą – oryginalna tablica jest w pełni zachowana, a funkcja zwraca nową, przetworzoną macierz. Podobnie jak w przypadku wyżej wspomnianej funkcji, map() wykonuje wywołanie zwrotne, które musi być przekazane jako pierwszy argument, na każdym elemencie tablicy, a następnie zwraca wszystkie przetworzone elementy w postaci nowej macierzy. Gdy funkcja jest wywołana, ma to miejsce z użyciem trzech argumentów – wartości bieżącego elementu, indeksu tego elementu, oraz tablicy, na której operacja jest wykonywana. Zwróć uwagę, że wywołanie zwrotne musi zwracać wartość, by została ona dodana do nowej macierzy. Przykład: var liczby = [ 9, 27, 93, 126, 300 ]; // definicja wywołania zwrotnego function pomnoz (element, indeks, tablica) { return element * 20; // lub tablica[indeks] * 20; } // wykonanie funkcji map na tablicy liczby wraz z wywołaniem callbacka dla każdego elementu var pomnozone = // [ 180, 540, 1860, 2520, 6000 ] Jest to pierwsza część artykułu na temat najbardziej przydatnych dla początkujących funkcji podstawowych typów danych używanych w języku JavaScript. Część drugą, dotyczącą funkcji typu łańcuchowego, znajdziesz tutaj. Nie są to jeszcze wszystkie funkcje, które chciałbym przedstawić, ale ze względu na chwilowy brak czasu pojawią się one później :) (reduce, some, lastIndexOf, reduceRight, every) Bibliografia:

^{czyli 2,4,6 - 3 liczby parzyste 3^2+3, dla pierwszych 3 nieparzystych 1,3,5 3^2 Teraz musisz sobie policzyć ile nieparzystych, a ile parzystych liczb jest w danym przedziale :> dla zakresu 1,2,3,4,5,6,7 najwyższa jest 7}

Rzeczywiście to mój błąd, nie wiem dlaczego zapisałem tam i == a I nie może tam być i < a, bo w tedy musiałbyś przypisać do zmiennej i zero, a chyba nie chcesz sprawdzać czy 0 jest liczbą parzystą. Nie wiem jaki masz komunikat o błędzie, ale kod pętli będzie wyglądał tak for (var i = 1; i < 13; i++) { if (i%2 == 0) ' + i + ' jest parzysta'); else ' + i + ' jest nieparzysta'); }

Liczby parzyste i nieparzyste Sortowanie według grup. wg Jolakrol. Klasa 1 Matematyka. Liczby parzyste i nieparzyste Przebij balon. wg Magdamasik. Zerówka Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Matematyka. Liczby parzyste i nieparzyste Sortowanie według grup. wg Dariaba81. Liczby parzyste i nieparzyste Sortowanie według grup.

JavaScript - random() - generator liczb losowych Jest to metoda obiektu: Math Opis Za generowanie liczb losowych odpowiada metoda Random obiektu Math. Metoda ta generuje losowo liczbę z zakresu od 0 (włącznie) do 1 (bez jedynki). Składnia Parametry Przykłady Przykład 1 Generuje liczbę losową od 0 do 1. alert( Przykład 2 - Losowanie liczby całkowitej z danego przedziału. Generuje liczbę losową z zakresu od 1 do 100. W przykładzie użyliśmy jeszcze innej metody obiektu Math, a mianowicie metody zaokrąglania w dół do liczby całkowitej floor(). alert( Wsparcie dla przeglądarek TakTakTakTakTak Powiązane artykuły round() floor() Uwagi Aby wylosować liczbę całkowitą z przedziału , stosujemy wyrażenie: Jeżeli użyjemy tradycyjnego zaokrąglania liczb za pomocą metody round(), uzyskamy wówczas liczby z przedziału .Inne zagadnienia z tej lekcjiInstrukcje warunkowe w JavaScriptinstrukcje warunkowe w JavaScript. JavaScript udostępnia kilka instrukcji warunkowych, czyli takich, które w zależności od wartości wyrażenia sterują przebiegiem w JavaScriptPętle for, while, do ... while w JavaScript. Pętle to specjalny fragment kodu, który odpowiada za powtarzanie poleceń zawartych wewnątrz pętli taką ilość razy, jaka w pętli zostanie zdefiniowana poprzez odpowiednie w JavaScriptFunkcje w JavaScript - jak stosować, co to jest funkcja anonimowa? Funkcje to w JavaScript bardzo wygodny sposób na wielokrotne wykorzystanie tego samego kodu i to w sposób w JavaScriptTablice w JavaScript - opis stosowania tablic i ich metod. Tablice w JavaScript, to specjalny typ danych, który pozwala w jednej zmiennej przechowywać wiele - JavaScriptOpis obiektu Math w JavaScript. Dzięki niemu możemy w JavaScript odwoływać się do stałych matematycznych i dokonywać obliczeń. Wykaz metod, które służą do obliczania wartości funkcji dialogowe w JavaScriptRodzaje i stosowanie okienek dialogowych w Javascript. W JavaScript mamy do wyboru trzy rodzaje okienek dialogowych, wyzwalanych przez metody alert(), confirm() i prompt().String - tekst w JavaScriptOpis obiektu String w JavaScript. Dzięki temu obiektowi możemy w JavaScript przechowywać i przetwarzać wszelkie teksty. Znaki w tekście są indeksowane od liczby regularneWyrażenia regularne w JavaScript. Wyrażenie regularne to szablon tekstowy, wzorzec, który opisuje pewien zestaw znaków. Artykuł zawiera wykaz metaznaków wraz z przykładami ich date() - data i czas w JavaScriptObsługa dat i czasu w JavaScript. W JavaScript mamy do dyspozycji obiekt date(), który daje nam możliwość dostępu do dat i manipulowania datami oraz czasem.© 2016-11-01, ART-3265 Niektóre treści nie są dostosowane do Twojego profilu. Jeżeli jesteś pełnoletni możesz wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych. W ten sposób będziesz miał także wpływ na rozwój naszego serwisu. Zadanie polega na napisaniu skryptu w JavaScript, który po kliknięciu w przycisk wygeneruje 20 losowych liczb całkowitych z zakresu od 1 do 100 i umieści je w dwóch kolumnach. W jednej kolumnie mają znaleźć się tylko liczby parzyste, a w drugiej nieparzyste. Dodatkowo obie kolumny muszą być posortowane rosnąco. SPIS TREŚCI Szkoła podstawowa Przykłady i zadania – str. 1Rozwiązania zadań – str. 2Pytania sprawdzające – str. 3 Liceum i technikum Przykłady i zadania – str. 4Rozwiązania zadań – str. 5Pytania sprawdzające – str. 6 POZIOM 1 – SZKOŁA PODSTAWOWA WSTĘP Pętle for, while i do while wykonują się tylko wtedy gdy warunek jest prawdziwy. Należy tutaj dodać, że w pętli do while instrukcje wykonują się przynajmniej jeden raz ponieważ warunek jest sprawdzany na końcu. PRZYKŁADY Pętla FOR – przykład 1Napisz program wyświetlający liczby całkowite z przedziału #include using namespace std; int main() { for(int i=1;i w porządku malejącym. #include using namespace std; int main() { for(int i=100;i>=50;i--) cout #include using namespace std; int main() { for(int i=5;i (wartość y podaje użytkownik) #include using namespace std; int main() { int y; cout > y; for(int i=0;i (wartości x i y podaje użytkownik) #include using namespace std; int main() { int x,y; cout > x; cout > y; for(int i=x;i #include using namespace std; int main() { int i=1; while(i w porządku malejącym. #include using namespace std; int main() { int i=100; while(i>=50) { cout #include using namespace std; int main() { int i=5; while(i (wartość y podaje użytkownik) #include using namespace std; int main() { int i=1,y; cout > y; while(i (wartości x i y podaje użytkownik) #include using namespace std; int main() { int x,y; cout > x; cout > y; while(x #include using namespace std; int main() { int i=1; do { cout (wartości x i y podaje użytkownik) #include using namespace std; int main() { int x,y; cout > x; cout > y; do { cout using namespace std; int main() { for(int i=1;i using namespace std; int main() { for(int i=1;i. Wartości x i y podaje użytkownik. Zadanie 3Napisz program, który wyświetli wszystkie liczby z przedziału od 50 do 100 podzielne przez dowolną liczbę k, która podaje użytkownik. Przekształć program tak aby przedział liczb również podawał użytkownik. Zadanie 4Napisz program wypisujący liczby całkowite parzyste od liczby podanej przez użytkownika aż do 0. Zadanie 5Napisz program wyświetlający n kolejnych potęg liczby 2. Wartość n podaje użytkownik, musi to być liczba naturalna większa od 0. Zadanie 6Napisz program sumujący wartości ciągu n liczb podawanych przez użytkownika. Ilość liczb podaje użytkownik jako pierwszą 7Program losuje liczbę z zakresu od 1 do 100. Zadaniem gracza jest odgadnięcie tej liczby. Jeżeli użytkownik poda za dużą liczbę program wyświetli komunikat „Szukana wartość jest mniejsza”. Jeżeli wprowadzi za małą liczbę program wyświetli „Szukana wartość jest większa”. Po odgadnięciu liczby gracz dowiaduje się po ilu próbach udało mu się zakończyć przebieg rozgrywki Podaj liczbę: 75Szukana wartość jest większaPodaj liczbę: 88Szukana wartość jest mniejszaPodaj liczbę: 80Szukana wartość jest większaPodaj liczbę: 85Szukana wartość jest mniejszaPodaj liczbę: 83 GRATULACJE!!! WYGRALES!!!Liczba prób wynosi 5 P0bSd. 462 225 448 295 446 306 432 173 147

liczby parzyste od 0 do 100 javascript